Waterretentie voorzieningen
Een retentievoorziening is een voorziening waarin afstromend hemelwater van verharde oppervlakken tijdelijk gebufferd kan worden, zodat het water vervolgens geleidelijk kan worden geloosd op een (hemelwater)riolering of oppervlaktewater, of in de bodem geïnfiltreerd kan worden.
Er zijn diverse mogelijke oplossingsrichtingen. Over het algemeen heeft lokaal bufferen en hergebruiken van regenwater de eerste voorkeur omdat dit direct lokale problemen op kan lossen als verdroging en belasting voorkomt van riolering en natuurlijke watergangen. Voorbeelden van lokale oplossingen zijn:
- Bergingsvijvers.
- Wadi’s.
- Rietvelden.
- Duurzaam stedelijk afwateringssysteem (Sustainable Urban Drainage Systems, SuDS).
- Doorlatende verharding: in gebieden waar lokale geologische en hydrologische omstandigheden dit mogelijk maken, bijvoorbeeld bestrate oppervlakken op een doorlatende onderlaag op een zand- of grindbed om het water te bergen en in de bodem te laten dringen. Voor minder doorlatende gronden kan de grindlaag dieper zijn en kan deze het water brengen naar een infiltratievoorziening, hoewel dit in sommige gebieden niet mogelijk is.
- Afvoerwater van daken wordt verzameld als onderdeel van een regenwateropvangsysteem voor hergebruik.
- Afvoerwater van daken wordt doorgevoerd naar een infiltratievoorziening of andere bergingsvoorziening zoals tanks, vijvers, wadi’s etc.
- Groene daken (retentievermogen bepaald conform NTA 8292).
- Blauwgroene daken (groene daken mét waterretentievoorziening) of daken met absorptiematten.
Water- & bodemsturend, combinaties van maatregelen
Natuurlijke bodem- en watersystemen in onze ondergrond, en de samenhang daartussen, worden bepalend in ruimtelijke ontwikkelingen (cf de Omgevingswet). Het voorkomen van waterschade als gevolg van grotere neerslaghoeveelheden, het voorkomen van uitdroging en verzilting van de bodem én het voorkomen van vervuiling (bereiken van een verwaarloosbaar bodemrisico) moeten daarom in samenhang bekeken worden. Risico op waterschade wordt verminderd met het tijdelijk vasthouden (bufferen) van hemelwater op of bij het perceel. Het benutten van de retentiecapaciteit van een groendak, opvang in infiltratievoorzieningen en retentiebekkens en bodemvoorzieningen als wadi’s kunnen goed gecombineerd worden en mogen worden opgeteld als het gaat om de capaciteit. Infiltratie in de lokale bodem draagt bij aan het voorkomen van verdroging op de langere termijn. Dit kan naast fysieke maatregelen zoals infiltratiekratten o.a. plaatsvinden op onverhard terrein of door half-open bestrating.
70 mm/uur neerslaghoeveelheid
Een bui waarbij 70 mm water per uur valt. Deze bui duurt één uur. De 70 mm bui geldt als toekomstscenario voor de mogelijkheid dat deze eens per 100 jaar voorkomt. Dit betekent dat een neerslaghoeveelheid van 70 mm in één uur jaarlijks op meerdere plaatsen in Nederland valt, maar gemiddeld telkens op een specifieke locatie. Het is dus geen ‘grootse gebeurtenis’ die nauwelijks ooit plaatsvindt, maar komt nu al enkele keren per jaar ergens in Nederland voor.
Aanvullend kan gesteld worden dat een retentievoorziening die overeenkomt met een piekbui van 70 mm, de meest toekomstgerichte oplossing biedt en het best aansluit bij de klimaatscenario’s van o.a. KNMI en Stowa. Het is echter niet altijd noodzakelijk of mogelijk om de hele toekomstige piekbui op privaat terrein c.q. door privaat initiatief te laten oplossen. Bovendien duren piekbuien lang niet altijd echt een uur. Daarom is het vanuit het doel van de Credit goed te onderbouwen dat gekozen wordt voor een lagere eisen (ca. 10%, 30% en 50% van 70 mm) omdat dit al zorgt voor het verkleinen van de uitdagingen van de waterbeheerder, en bijdragen aan het tegengaan van verdroging.